Medycyna chińska

Medycyna chińska, znana również jako tradycyjna medycyna chińska (中医 Zhōngyī), odnosi się do szczególnego i oryginalnego systemu medycznego, tradycyjnie praktykowanego w Chinach i krajach, które odczuły wpływ chiński: Japonia (日本 Rìběn), Korea (韩国 Hánguó) i Wietnam (越南 Yuènán).

Różne terapie medycyny chińskiej to akupunktura (针灶 Zhēnjiǔ) i moksoterapia, ziołolecznictwo (草药 Cǎoyào), dietetyka, masaże (Tuina, 提护招動 Tuīná) i Qigong (气功 Qìgōng). Te różne środki terapeutyczne są zjednoczone przez oryginalną, podstawową teorię głęboko zakorzenioną w myśli chińskiej.

Ta teoria kładzie nacisk na odpowiedniości między człowiekiem a naturą poprzez pojęcia yin-yang (阴阳 Yīn-Yáng), pięciu elementów (五行 Wǔxíng), relacji Niebio-Człowiek-Ziemia (天人地 Tiān-Rén-Dì) i energii (气 Qì), które ożywiają wszechświat. Podobnie jak w naturze, zdrowy człowiek korzysta z równowagi między tymi różnymi aspektami rzeczywistości. Nadmiary lub niedobory zakłócają tę równowagę i objawiają się chorobą. Źródła tych zaburzeń mogą być liczne: nieuporządkowane życie, czynniki zewnętrzne (np. przeziębienie) lub wewnętrzne (emocje).

W medycynie chińskiej nie dąży się jedynie do walki z konkretnym objawem, ale do przywrócenia ogólnej równowagi. Zapobieganie chorobom zajmuje więc ważne miejsce w medycynie chińskiej. Innymi słowy, przedmiotem tej wiedzy nie jest tylko choroba, ale przede wszystkim zdrowie. Wiąże się to z pewną pokorą wobec rzeczywistości. Człowiek musi dostosować się do rytmu wszechświata (道 Dào) i nie może sobie na wszystko pozwalać. To niestety pojęcie, które idzie wbrew bardzo silnemu ruchowi myślowemu naszych czasów, promującemu wolność definiowaną jako brak ograniczeń, a nie odpowiedzialny wybór.

Różne terapie mogą być łączone. Wybór często zależy od lekarza i pacjenta, w zależności od choroby, środków i preferencji każdego. Należy jednak zauważyć, że „medycyna chińska” natychmiast kojarzy się z „akupunkturą” na Zachodzie, podczas gdy dla świata chińskiego jest to raczej „ziołolecznictwo”. Igły bowiem dość przerażają Chińczyków, podczas gdy rośliny mogą znaleźć łatwiej niż my.

Termin „ziołolecznictwo” oznacza „leczenie chorób za pomocą roślin”. Nie jest to do końca dokładne w przypadku medycyny chińskiej, której farmakopea obejmuje również minerały i części zwierząt.