Dutch
en
fr
ar
bg
cs
da
de
el
es
fi
hu
id
it
he
ja
ko
pl
pt
ro
ru
sk
sv
th
tr
uk
De Chinese geneeskunde, ook wel traditionele Chinese geneeskunde genoemd (中医 ), verwijst naar het specifieke en oorspronkelijke medische systeem dat traditioneel wordt beoefend in China en in landen die hebben geprofiteerd van de Chinese invloed: Japan (日本 ), Korea (韩国 ) en Vietnam (越南 ).
De verschillende therapieën van de Chinese geneeskunde zijn acupunctuur (针灶 ) en moxibustie, fytotherapie (草药 ), dieetleer, massages (Tuina, 提护招動 ) en Qigong (气功 ). Deze verschillende therapeutische middelen worden verenigd door een oorspronkelijke onderliggende theorie die diep geworteld is in de Chinese gedachte.
Deze theorie benadrukt de overeenkomsten tussen de mens en de natuur door middel van de concepten van yin-yang (阴阳 ), de vijf elementen (五行 ), de relatie Hemel Mens Aarde (天人地 ) en de levensenergieën (气 ) die het universum animeren. Net als in de natuur geniet de gezonde mens van het evenwicht tussen deze verschillende aspecten van de werkelijkheid. Overschotten of tekorten verstoren dit evenwicht en manifesteren zich als ziekte. De oorsprongen van deze stoornissen kunnen talrijk zijn: een ongeregelde levensstijl, externe agenten (bijvoorbeeld een verkoudheid) of interne agenten (emoties).
In de Chinese geneeskunde probeert men niet alleen een specifiek symptoom te bestrijden, maar het algehele evenwicht te herstellen. De preventie van ziekten neemt daarom een belangrijke plaats in binnen de Chinese geneeskunde. Met andere woorden, het is niet alleen de ziekte die het voorwerp is van deze kennis, maar vooral de gezondheid. Dit impliceert een zekere nederigheid ten opzichte van de werkelijkheid. De mens moet zich conformeren aan het ritme van het universum (道 ) en kan zich niet alles permitteren. Het is helaas een notie die ingaat tegen een zeer krachtige denkstroming in onze tijd die een vrijheid voorstaat die wordt gedefinieerd door een afwezigheid van beperkingen in plaats van door een verantwoorde keuze.
De verschillende therapieën kunnen worden gecombineerd. De keuze wordt vaak gemaakt door de arts en de patiënt, afhankelijk van de ziekte, de middelen en de voorkeuren van ieder. Laten we opmerken dat "Chinese geneeskunde" in het Westen meteen doet denken aan "acupunctuur", terwijl het in de Chinese wereld eerder "fytotherapie" is. Inderdaad, naalden zijn vrij eng voor Chinezen, terwijl ze planten gemakkelijker kunnen vinden dan wij.
De term "fytotherapie" betekent "behandeling van ziekten met planten". Het is niet helemaal nauwkeurig voor de Chinese geneeskunde, waarvan de farmacopee ook mineralen en delen van dieren omvat.
