Dutch
en
fr
ar
bg
cs
da
de
el
es
fi
hu
id
it
he
ja
ko
pl
pt
ro
ru
sk
sv
th
tr
uk
Het Chinees calligrafiemateriaal wordt genoemd de vier schatten van de studeerkamer (文房四宝, ). Het gaat om de penseel, het papier, de inkt en de inktsteen.
I- De penselen
Chinese calligrafie maakt gebruik van een enorme verscheidenheid aan penselen. In tegenstelling tot wat men zou denken, hangt de keuze niet af van een stijl van calligrafie die men wil beoefenen, maar van de aanleg van de calligraaf: smaak, kracht, soepelheid of stijfheid van de pols en arm, enz.
Hier zijn de drie meest gebruikte modellen, al gepresenteerd op de pagina Materiaal en ondersteuning van de rubriek Chinese schilderkunst:
- Het penseel met geitenhaar: 羊毫, .
- Het penseel met wolfshaar: 狼毫, .
- Het penseel met geiten- en wolfshaar: 兼毫, . Bestaande uit een buitenkroon van zacht geitenhaar en een binnenpunt van hard wolfshaar, combineert het de componenten van de twee voorgaande penselen.
Opmerking: Nieuwe penselen zijn verhard met een lijm die de punt vasthoudt om deze te beschermen. Deze lijm moet worden opgelost met lauw water zodat de haren hun soepelheid terugkrijgen.
Voordat u het penseel gebruikt, moet u het een beetje nat maken voordat u het met inkt doordrenkt. Tik vervolgens lichtjes met het penseel op de inktpot om het overschot te verwijderen. Het penseel mag niet worden gevuld of geleegd door te draaien, omdat dit de punt zou vervormen.
II- Het papier
Om Chinese calligrafie te oefenen, gebruikt men vrij grof papier dat 毛边纸 () wordt genoemd. Het is gemaakt van gras. Het heeft een gelige kleur. Dit goedkope papier maakt het mogelijk om tegen lage kosten te oefenen.
Voor mooie calligrafie gebruikt men dezelfde papieren als voor Chinese schilderkunst.
Het gaat om rijstpapier dat 宣纸 () wordt genoemd. Er worden twee soorten onderscheiden:
- 生宣, : het absorberende papier, het meest gebruikt.
- 熟宣, , ook wel 仿宣, genoemd: het niet-absorberende papier, veel minder gebruikt.
III- De inkt
Traditioneel wordt Chinese inkt (墨, ) gepresenteerd in de vorm van gevormde staafjes. De legende schrijft de uitvinding ervan toe aan 邢夷 () 800 jaar voor onze jaartelling. Het bestaat uit roet en een mengsel van lijm en plantaardige stoffen. Het roet verkregen door de verbranding van verschillende materialen (dennenhout of verschillende soorten olie) maakt het mogelijk om inkt van verschillende kwaliteiten te produceren.
Deze Chinese inkt in staafvorm wordt gewreven op een inktsteen met een beetje water. Hoe meer je wrijft, hoe dikker de inkt wordt. Vervolgens kun je water toevoegen om de verschillende nuances van dichtheid te krijgen die men in calligrafie aantreft.
Tegenwoordig gebruikt men vloeibare inkt in kleine blikjes. Het is voldoende dik om te verdunnen en zo de verschillende nuances te verkrijgen. Men mag deze vorm van inkt niet minachten vanwege het niet-traditionele aspect. Het is van zeer goede kwaliteit en het praktische aspect geeft het de voorkeur bij de meeste calligrafen.
IV- De inktsteen
Licht ruw, hierop wordt het inktstaafje met water verdund. De meest voorkomende zijn uit steen gehouwen (砚台, ), maar archeologische opgravingen hebben zeer oude inktstenen van jade, lak, metalen (brons, zilver of ijzer) of porselein onthuld.
Op zich is de inktsteen van de calligraaf een zeer kostbaar kunstobject. Maar het is niet nodig een fortuin te betalen om er een van goede kwaliteit te verwerven. Het is echter wenselijk dat deze voorzien is van een deksel om te voorkomen dat de inkt uitdroogt.
Na elk gebruik moet de inktsteen goed worden gewassen met alleen stromend water. Er moet ook een beetje water in het reservoir worden gelaten om het vocht van de steen te behouden.
