Η κινεζική γλώσσα

Η κινεζική γλώσσα 汉语 hànyǔ αναφέρεται στη γλώσσα που ομιλείται από την κινεζική μειονότητα Χαν. Ανήκει στην sinoθιβετική οικογένεια γλωσσών. Είναι μια αναλυτική (ή απομονωτική) γλώσσα, που σημαίνει ότι οι λέξεις τείνουν να είναι άκλιτες. Τα κινεζικά είναι μια τονική γλώσσα: κάθε συλλαβή τονίζεται. Έτσι, στη κινεζική γλώσσα, η συλλαβή «ma» μπορεί να σημαίνει «μαμά», «άλογο», «κάνναβη», «υβρίζω» ή να είναι ένα συντακτικό σωματίδιο, ανάλογα με τον τόνο.

Η βασική μονάδα της κινεζικής γραφής είναι ο χαρακτήρας, που ονομάζεται ιερογλυφικό σύμβολο. Κάθε κινεζικός χαρακτήρας αντιστοιχεί σε μια συλλαβή. Μια λέξη συνήθως αποτελείται από μία ή δύο συλλαβές.

Γενικά, τα κινεζικά αναφέρεται στη γλώσσα που βασίζεται στο βόρειο κινεζικό διάλεκτο, με την προφορά του Πεκίνου και τη γραμματική των λογοτεχνικών έργων στην ομιλούμενη γλώσσα (白话 báihuà). Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν ορισμένες διαφορές στην προφορά μεταξύ των κινεζικών της ηπειρωτικής Κίνας, της Ταϊβάν και της Σιγκαπούρης.

Στο προφορικό επίπεδο, οι διαφορές μεταξύ των διάφορων κινεζικών διαλέκτων είναι αρκετά μεγάλες, κάτι σαν τις ρομανικές γλώσσες (γαλλικά, ιταλικά, ρουμανικά, ισπανικά κ.λπ.). Γι’ αυτόν τον λόγο, πολλοί δυτικοί γλωσσολόγοι θεωρούν τις διάφορες κινεζικές διαλέκτους ως μια γλωσσική οικογένεια. Ωστόσο, από την άποψη της κινεζικής γραφής, των χρηστών της (οι Κινέζοι Χαν), της πολιτικής και της πολιτιστικής ενότητας, οι περισσότεροι Κινέζοι ειδικοί θεωρούν την κινεζική γλώσσα ως μία γλώσσα. Στην ηπειρωτική Κίνα και στην Ταϊβάν, τα標準 κινεζικά (μανδαρινικά) είναι η κοινή γλώσσα. Για το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο, είναι τα καντονέζικα 粤语 yuèyǔ. Οι Κινέζοι της διασποράς χρησιμοποιούν τα καντονέζικα ως κοινή γλώσσα, αλλά χρησιμοποιούν επίσης τα μανδαρινικά, το χάκκα, το μινάν και άλλες διαλέκτους για τοπική επικοινωνία.

Τα κινεζικά είναι μια γλώσσα με ιδεογραφικό σύστημα γραφής. Η κινεζική γραφή είναι τώρα καλά ενοποιημένη και κωδικοποιημένη, όπως και η γραμματική της. Ένα γραφικό στοιχείο σε ένα ιερογλυφικό σύμβολο μπορεί να δώσει μια ένδειξη για την προφορά του χαρακτήρα, αλλά αυτή η ένδειξη δεν είναι ακριβής. Πολλά σύμβολα δεν έχουν φωνητικό στοιχείο. Κατά τη μακρά ιστορία της Κίνας, η προφορά των ιερογλυφικών έχει υποστεί μεγάλες εξελίξεις. Έτσι, σήμερα έχουμε τόσο μεγάλες προφορικές διαφορές μεταξύ των κινεζικών διαλέκτων. Ωστόσο, καθώς η λογοτεχνική κινεζική γλώσσα είναι τυποποιημένη, έχει μειώσει το πρόβλημα της γραπτής επικοινωνίας.

Πριν από το κίνημα της γραπτής λογοτεχνίας στην ομιλούμενη γλώσσα 白话 báihuà, η λογοτεχνική κινεζική γλώσσα ήταν η Κλασική Κινεζική 文言 wényán. Αυτή η γραπτή γλώσσα βασίζεται σε λογοτεχνικά έργα πριν από την ενοποίηση της Κίνας από τον Πρώτο Αυτοκράτορα το -221. Μετά το κίνημα της λογοτεχνίας στην ομιλούμενη γλώσσα, η λογοτεχνική γλώσσα, που ονομάζεται Μπάιχουα, βασίζεται στο προφορικό διάλεκτο των αξιωματούχων από το βόρειο τμήμα της χώρας. Η Κλασική Κινεζική δεν χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν καθόλου, συχνά περιορίζεται σε σταθερές εκφράσεις, παροιμίες κ.λπ.