Κεφάλαιο 11 του Λαο Τζι

Κινεζικό κείμενο

三sān十shí辐fú共gòng一yī毂gǔ， 当dāng其qí无wú， 有yǒu车chē之zhī用yòng。
埏shān埴zhí以yǐ为wéi器qì， 当dāng其qí无wú， 有yǒu器qì之zhī用yòng。
凿záo户hù牖yǒu以yǐ为wéi室shì， 当dāng其qí无wú， 有yǒu室shì之zhī用yòng。
故gù有yǒu之zhī以yǐ为wéi利lì， 无wú之zhī以yǐ为wéi用yòng。
 

Μετάφραση

Τριάντα ακτίνες συναντώνται σε έναν άξονα. Η χρησιμότητα του αμαξιού εξαρτάται από το κενό του.
Πλάθουμε πηλό για να φτιάξουμε σκεύη. Η χρησιμότητα των σκευών εξαρτάται από το κενό τους.
Ανοίγουμε πόρτες και παράθυρα για να φτιάξουμε ένα σπίτι. Η χρησιμότητα του σπιτιού εξαρτάται από το κενό των θυρών και των παραθύρων.
Γι’ αυτό η ωφέλεια προέρχεται από το είναι, η χρήση γεννιέται από το μη είναι.

Σημειώσεις

Α: Στην αρχαιότητα, κάθε τροχός αμαξιού αποτελούνταν από τριάντα ακτίνες· αυτή η διάταξη υπενθύμιζε (λιτ. «μιμούνταν») τις ημέρες της σελήνης. Ο άξονας (Β) είναι κοίλος, δέχεται τον άξονα που κινεί τους τροχούς με τους οποίους το άμαξα κυλάει στη γη. Αν το άμαξα (Ε) δεν είχε κοίλο άξονα που επιτρέπει στον άξονα να περιστρέφεται, δεν θα μπορούσε να κυλήσει στη γη.

Ε: Αν τα σκεύη δεν είχαν εσωτερική κοιλότητα, δεν θα μπορούσαν να περιέχουν τίποτα.

Ε: Αν ένα σπίτι δεν είχε το κενό των θυρών και των παραθύρων που επιτρέπουν την είσοδο και την έξοδο, καθώς και το φως της ημέρας να εισέρχεται, δεν θα μπορούσε να κατοικηθεί.

Ε: Η ωφέλεια των αμαξών, των σκευών, των σπιτιών, προέρχεται για όλους τους ανθρώπους της αυτοκρατορίας από την ύπαρξη ή την κατοχή τους. Η χρήση του αμαξιού εξαρτάται από την κίνηση του άξονα (στην κοιλότητα του άξονα)· η χρήση των σκευών εξαρτάται από την ικανότητά τους να περιέχουν· η χρήση ενός σπιτιού εξαρτάται από την ιδιότητά του να επιτρέπει στους ανθρώπους να μπαίνουν και να βγαίνουν και στο φως να εισέρχεται. Αυτές οι διάφορες χρήσεις εξαρτώνται με τη σειρά τους από το κενό (δηλαδή από τα κοίλα μέρη του άξονα, των σκευών και των σπιτιών). Γι’ αυτό ο 老子 Lǎozǐ λέει: Η χρήση εξαρτάται από το κενό. Παρατηρώ, προσθέτει ο σχολιαστής Ε, ότι αν και ο 老子 Lǎozǐ αναφέρει πολλές φορές σε αυτό το κεφάλαιο το είναι και το μη είναι (την ύπαρξη αυτών των αντικειμένων και το κενό τους), αν αναζητήσει κανείς ποιος είναι ο σκοπός του, θα αναγνωρίσει ότι ξεκινά από το είναι (από αυτό που υπάρχει) για να δείξει με λαμπρό τρόπο πόσο αξιοσέβαστο είναι το μη είναι (το κενό). Κανείς δεν αγνοεί ότι το είναι (αυτό που υπάρχει) είναι χρήσιμο και ότι η χρήση εξαρτάται από το μη είναι (το κενό). Όλοι όμως οι άνθρωποι παραβλέπουν αυτήν την αλήθεια και δεν παίρνουν τον κόπο να την αντιληφθούν. Γι’ αυτό ο 老子 Lǎozǐ χρησιμοποιεί διάφορες μεταφορές για να την αναδείξει πλήρως.